Καλό Πάσχα!!!

Μεγάλο Σάββατο σήμερα και ετοιμαζόμαστε για την Ανάσταση, την πρώτη Ανάσταση με την μικρούλα μας.

Το Πάσχα πάντα μου προκαλούσε μία μελαγχολία, ανυπομονούσα όμως να φτάσει. Μου άρεσε να πηγαίνω με τους δικούς μου στην Εκκλησία και μετά με τις φίλες μου έξω για καφέ, ποτό, φαγητό, ανάλογα την ημέρα. Τα τελευταία χρόνια όλα αυτά άλλαξαν, από τότε που ήρθαν τα ζουζούνια στην ζωή μας. Πέρυσι δεν νιώσαμε καθόλου Πάσχα. Ήμασταν μακρυά από τους γονείς μας, μόνοι μας. Ο

Ψάχνοντας τον BEN

Ένα ακόμα θέμα που με απασχόλησε τις τελευταίες μέρες, με στεναχώρησε, με έκανε να σκεφτώ πολύ και να προβληματιστώ... 

Την προηγούμενη Παρασκευή έβλεπα την εκπομπή "Φως στο τούνελ". Ένα από τα θέματά της ήταν και η εξαφάνιση του Ben Needham πριν από 24 χρόνια στην Κω.

Το θυμόμουν σαν παιδί. Βασικά θυμόμουν αφίσες του Ben κολλημένες στο σχολείο μου, όταν πήγαινα στην Α΄ δημοτικού. Δεν ήξερα την ιστορία του, μόνο ότι χάθηκε και τον ψάχνουν οι δικοί του.

Bullying

Κι όμως υπάρχει παντού γύρω μας, από τις πολύ μικρές ηλικίες μέχρι και τις πιο μεγάλες...

Είναι πολλά τα περιστατικά που συμβαίνουν γύρω μας με πιο πρόσφατο αυτό που διάβασα χθες στο protothema.gr. Με τάραξε πάρα πολύ και με κράτησε ξάγρυπνη όλο το βράδυ. Δεν μπορούσε να χωρέσει ο νους μου όσα διάβασα.

Καλή Χρονιά!!!!

Άργησα να σας ευχηθώ αλλά τελικά τα κατάφερα..

Καλή Χρονιά, λοιπόν, ευτυχισμένο το νέο έτος με υγεία, τύχη και ευτυχία!!!

Τι να κάνω, είχαμε 2 μήνες σχεδόν άρρωστοι, όλοι μας, από τον μικρότερο στον μεγαλύτερο.... Περάσαμε κρυώματα, βρογχίτιδες - βρογχιολίτιδες, γαστρεντερίτιδες, όλες τις ιώσεις που κυκλοφορούν... Τώρα όμως αναρρώσαμε επιτέλους και μπαίνουμε ξανά, σιγά - σιγά, στους φυσιολογικούς μας ρυθμούς.

Έχω τόσα πολλά που θέλω να μοιραστώ, άλλα πολύ σημαντικά και άλλα λιγότερο. Ελπίζω μόνο να βρίσκω αρκετό χρόνο για να γράφω.. 

ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ!!!

Πρώτα απ' όλα θέλω να πω χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες κι εύχομαι ό,τι καλύτερο!

Μεγαλώσαμε λοιπόν... Το κοριτσάκι μου είναι πλέον 6 μηνών, τρώει φρουτόκρεμα το πρωί, ρυζάλευρο βανίλια το απόγευμα δοκιμάσαμε πατατούλα και κολοκυθάκι κι από αύριο καροτάκι, μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα τρώμε χορτόσουπα και την επόμενη ξεκινάμε κρεατόσουπα..

Κλασσική Ελληνίδα Μάνα Εγώ; Π Ο Τ Ε ! ! !

Ξέρω - ξέρω, ¨ποτέ μην λες ποτέ", "μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες", κ.ο.κ....

Θα το παλέψω όμως όσο μπορώ... Δεν μου αρέσει καθόλου το πρότυπο της Ελληνίδας μάνας και για την ακρίβεια το απεχθάνομαι. Ο λόγος είναι πολύ απλός, δεν μου αρέσει  το ότι ανακατεύεται στη ζωή των παιδιών της και αυτό είναι που κάνει την Ελληνίδα μάνα να διαφέρει απ' όλες τις υπόλοιπες. Βέβαια, απ'όσο έχω παρακολουθήσει σε διάφορα σήριαλ (βραζιλιάνικα, μεξικάνικα, τούρκικα κ.τ.λ.) υπάρχουν κι άλλες κουλτούρες που μας πλησιάζουν, αλλά η δική μας κρατάει την πρωτιά!!!

Βάπτιση

Πριν από ένα μήνα, περίπου, βαπτίσαμε τη ζουζουνίτσα μας.... Όλα ήταν τέλεια και περάσαμε υπέροχα!!!! 

Λοιπόν, θα ξεκινήσω πρώτα από τα χαρτιά που χρειάζονται:
• οι ταυτότητες των γονιών και του νονού
• ληξιαρχική πράξη γέννησης του μωρού
(Σε περίπτωση τέκνου εκτός γάμου απαιτείται αναγνώριση πατρότητας ή δικαστική απόφαση επιμέλειας τέκνου.

Σε περίπτωση διαζευγμένων γονέων απαιτείται η δικαστική απόφαση διαζευκτηρίου και επιμέλειας τέκνων).

Ταξίδι με παιδιά

Όχι ότι δεν το έχω ξανακάνει, αλλά ήταν η πρώτη φορά που ταξίδεψα με τρία παιδιά στο εξωτερικό!

Ταξιδεύουμε αρκετά με τα παιδιά και γενικά κάνουμε πάρα πολλά πράγματα σαν οικογένεια. Το να ταξιδέψουμε όμως για πρώτη φορά όλοι μαζί στο εξωτερικό, έστω και για τέσσερις μέρες, ήταν κάτι πρωτόγνωρο και για να είμαι ειλικρινής, λίγο τρομακτικό.

Μητρικός Θηλασμός #1

Ξεκαθαρίζω τη θέση μου από την αρχή. Δεν είμαι ούτε καμία φανατική του θηλασμού που προσπαθώ να "προσηλυτίσω" κι άλλες μανούλες σε αυτό το δρόμο, δεν κατηγορώ ούτε σνομπάρω όσες μανούλες δεν κατάφεραν ή δε θέλησαν να θηλάσουν. Είναι δικαίωμα της καθεμιά μας το τι θα επιλέξει να κάνει και πως θα μεγαλώσει τα παιδάκια της. Δεν κρίνω και δεν ανακατεύομαι...
Ωραία,λοιπόν, ο θηλασμός είναι ένα θέμα για το οποίο μπορώ να μιλάω ώρες. Θα ξεκινήσω όμως με ένα κείμενο που υπήρχε αναρτημένο στο μαιευτήριο που γέννησα τη μπεμπούλα μου και που μόλις το διάβασα με πήραν τα κλάματα...

Μία βροχερή ημέρα με παιδιά...

Πραγματικά, πιστεύω πως δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να κρατάς τα παιδιά στο σπίτι επειδή έξω βρέχει...

Συνήθισαν όλο το καλοκαίρι να είναι κάθε μέρα, όλη μέρα έξω από το σπίτι με τα υπόλοιπα παιδάκια, να παίζουνε, να γελάνε, να φωνάζουν, να ξεσκάνε...

Πώς θα τα πείσω όμως να μείνουν μέσα, ήρεμα, τώρα που φθινοπώριασε;

Μπαμπάδες, αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας!

Αυστηρά για μπαμπάδες.....

Ο μόνιμος καβγάς μέσα στο σπίτι μας τα τελευταία 2 χρόνια,

από τότε, δηλαδή, που ο μεγάλος μας άρχισε να καταλαβαίνει, να αποζητά και να χαίρεται με τον πατέρα του. Κατά τη γνώμη μου, και έχοντας την ανάλογη εμπειρία από τα δύο μεγαλύτερα παιδιά, είναι απολύτως φυσικό ένα παιδάκι, που είναι όλη μέρα κλεισμένο στο σπίτι με τη μαμά του, να χαίρεται, όταν βλέπει τον μπαμπά του το μεσημέρι (ή έστω το βράδυ) που επιστρέφει από τη δουλειά. Καταλαβαίνω πως είστε κουρασμένοι (σε καμία περίπτωση περισσότερο από εμάς) αλλά δείξτε κι εσείς λίγη υπομονή...