Bullying

Κι όμως υπάρχει παντού γύρω μας, από τις πολύ μικρές ηλικίες μέχρι και τις πιο μεγάλες...

Είναι πολλά τα περιστατικά που συμβαίνουν γύρω μας με πιο πρόσφατο αυτό που διάβασα χθες στο protothema.gr. Με τάραξε πάρα πολύ και με κράτησε ξάγρυπνη όλο το βράδυ. Δεν μπορούσε να χωρέσει ο νους μου όσα διάβασα.



Κατά τη γνώμη μου, κύριοι υπεύθυνοι είναι οι γονείς. Τα παιδιά από μωρά αντιγράφουν τις συμπεριφορές των γονιών και δοκιμάζουν τα όριά τους. Ακόμα κι εμείς να μην είμαστε βίαιοι και να φερόμαστε σωστά, αν αφήνουμε τα παιδιά ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα, αν τα "καλομαθαίνουμε", τότε έχουμε τέτοια αποτελέσματα. Μας αρέσει δε μας αρέσει, είμαστε υπεύθυνοι για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Η οποιαδήποτε συμπεριφορά μας προς αυτά φαίνεται μέσα από τη δική τους συμπεριφορά. Δεν είμαι ψυχολόγος ούτε θέλω να τον παραστήσω. Αλλά ακόμα και όταν τα βλέπουμε να κάνουν κάτι λάθος, να συμπεριφέρονται άσχημα και δεν τα μαλώνουμε για να διορθωθούν, τους κάνουμε κακό. Δεν είπα ότι με το ξύλο ή με τις φωνές θα συμμορφωθούν, αντιθέτως. Θα πρέπει όμως να τους μιλάμε και να τους εξηγούμε γιατί κάνουν λάθος.

Βέβαια, μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί, οι παιδαγωγοί...που νοιάζονται μόνο για το διάλειμμα, για το τι ώρα θα σχολάσουν και για το πότε θα βρουν χρόνο να κάνουν τσιγάρο. Είναι ανεπίτρεπτο μπροστά στα μάτια του γυμναστή μεγαλύτερα παιδιά να βασανίζουν και να κοροϊδεύουν μικρότερο παιδί κι αυτός να μην κάνει τίποτα. Κι ο Διευθυντής αντί να καλέσει σε απολογία τον "συνάδελφό" του, τον καλύπτει για να μη χάσει τη θεσούλα του ή να μην κριθεί αρνητικά για να προχωρήσει πιο ψηλά ιεραρχικά. Κάποτε οι δάσκαλοι μας μιλούσαν για θέματα συμπεριφοράς, μας επέπλητταν όταν φερόμασταν άσχημα, όταν ενοχλούσαμε κάποιον συμμαθητή μας.
Τώρα, δυστυχώς, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι  να περάσει το ωράριό τους και να φύγουν. Έπαψαν πια να είναι παιδαγωγοί. Το Υπουργείο δεν μπορεί να τους ελέγξει και να τους αξιολογήσει ώστε να μείνουν όσοι πραγματικά αξίζουν και αγαπούν αυτό που κάνουν.

Ίσως διαβάζοντάς τα να σκεφτείτε πως δεν έχει νόημα και πως έτσι είναι τα πράγματα, όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Αν δεν προσπαθήσουμε ο καθένας χωριστά και μετά όλοι μαζί, δεν μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας. Πρέπει να τους μιλάμε και να τους μάθουμε τον σεβασμό. Να τους μάθουμε να σέβονται όλους τους ανθρώπους και να βοηθούν τους αδυνάτους κι όσους έχουν ανάγκη, όχι να τους κακοποιούν.