Τι να φορέσω

Αχ, το μεγαλύτερό μου πρόβλημα και στις τρεις εγκυμοσύνες ήταν το τι θα φορέσω για να βγω έξω... 

 Το πρώτο τρίμηνο πάντα ήμουν καλά. Καταλάβαινα μεν ότι το σώμα μου άλλαζε, αλλά δεν έβλεπα τη διαφορά στα ρούχα μου. Τα προβλήματα άρχισαν στον 4ο-5ο μήνα. Τότε άρχισα να μην μπαίνω στα ρούχα μου, να μπαίνουν τα κιλά, να φουσκώνει η κοιλίτσα και να πέφτει η διάθεση. Βέβια, αυτό το έπαθα κυρίως στις δύο τελευταίες εγκυμοσύνες. Στην πρώτη υπάρχει πάντα ο ενθουσιασμός και το πρωτόγνωρο, μετά αρχίζει η κούραση. Κυκλοφορούσα μόνο με τις φόρμες μου ή με μία jean σαλοπέτα εγκυμοσύνης και με κάτι φαρδιά t-shirts (που πλέον μου ήταν στενά) και δεν είχα καμία όρεξη να βγω από το σπίτι. 


Τα ρούχα εγκυμοσύνης στην αρχή μου φαίνονταν μια χαρά αλλά μετά μου φαίνονταν άχαρα. Έβλεπα στις βιτρίνες και στα περιοδικά τα καινούρια σχέδια και ένιωθα ακόμα χειρότερα. Ζήλευα και ήθελα να ντυθώ κι εγώ όπως οι υπόλοιπες κοπέλες γύρω μου. Η ψυχολογία μου είχε πέσει στα πατώματα. Ο άντρας μου δεν ήξερε τι να κάνει και πώς να με αντιμετωπίσει. Προσπαθούσε ο φουκαράς να με βοηθήσει και τα άκουγε κι από πάνω.... 

 Τελικά, όμως, πήρα μια απόφαση. Πήγα σε γνωστές αλυσίδες μαγαζιών με νεανικά και μοντέρνα σχέδια και αγόρασα ό,τι μου άρεσε, απλώς σε μεγαλύτερο νούμερο. Πήρα και 2 jeans εγκυμοσύνης (το ένα σε κλασσική γραμμή και το άλλο σωλήνα) και τα έλιωσα. Για πιο καλό ντύσιμο, είχα πάλι κάποια μοντέρνα ρούχα σε μεγαλύτερο μέγεθος και ένα φορεματάκι εγκυμοσύνης καλό. Το καλοκαίρι ήταν πιο εύκολο να ντυθώ. Πήρα φορεματάκια σε διάφορα σχέδια, μήκη και χρώματα, αλλά με ελαστικά υφάσματα κι έτσι έλυσα τα πτοβλήματά μου.

Σε γενικές γραμμές έτσι κινήθηκα και ευτυχώς κάποια κομμάτια από αυτά τα φόρεσα και κατά την περίοδο της λοχείας αλλά και αργότερα..