Αγόρι ή κορίτσι;

Ποτέ δεν σκέφτηκα αν ήθελα να κάνω αγοράκι ή κοριτσάκι. Δεν με ενδιέφερε το φύλο, μόνο να είναι γερό. Την πρώτη φορά που έμεινα έγκυος, παρόλο που στην αρχή πιστεύαμε πως ήταν κοριτσάκι, δεν με πείραξε καθόλου που ήταν αγοράκι. Με φόβιζε λίγο στην αρχή, γιατί δεν ήξερα τίποτα από αγοράκια μωρά. Ακόμη και το τι φοράνε μου φαινόταν επιστήμη. Παρόλα αυτά όμως, έμαθα και συνήθισα στα αγόρια και γι' αυτό μετά με τρόμαξε το κορίτσι. Η διαφορά όμως είναι μεγάλη και φαίνεται από πολύ μικρή ηλικία, για παράδειγμα,
ήμαστε σε παιδότοπο με τους γιους μου, ο μεγάλος, 3 ετών, μπαίνει μέσα τρέχοντας και δε ρίχνει πίσω του δεύτερη ματιά. Ο μικρός, 1,5 ετών, έχει κολλήσει στα σχοινιά και κλαίει. Καθόμαστε στο τραπεζάκι ακριβώς δίπλα του μπας και σταματήσει να κλαίει. Ο μεγάλος που τον ακούει, δε δίνει καμία σημασία, αντιθέτως δύο κοριτσάκια άσχετα με εμάς και μεταξύ τους, 2 και 3 ετών, έρχονται, κάθονται με τον μικρό και προσπαθούν να τον ηρεμήσουν. Του μιλάνε όμορφα, του δίνουν παιχνίδια, τον χαϊδεύουν, τον αγκαλιάζουν και γενικά κάνουν ό,τι μπορούν για να περάσει καλά. Τότε μου λέει ο άνδρας μου "φαντάζεσαι το πρώτο μας να ήταν κοριτσάκι, σαν μαμά θα του φερόταν" και δεν είχε κι άδικο. Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα το πόσο διαφέρουν τα δύο φύλα μεταξύ τους από τόσο μικρά.

Η αφορμή γι’ αυτή τη σύγκριση σήμερα ήταν τα παιδάκια της γειτονιάς. Είναι ένα κοριτσάκι που μένει απέναντί μας με το οποίο δεν έχουμε και ιδιαίτερες σχέσεις. Έχει όμως μια - δυο μέρες που άρχισε να κάνει παρέα με τα δικά μας. Βέβαια, με τον μεγάλο μου έχει 5 χρόνια διαφορά και με τον μικρό 6,5. Σήμερα το απόγευμα την πετύχαμε στο parking την ώρα που γυρίζαμε από το super market, έπαιζε με τα άλλα παιδάκια. Τα είδαν τα δικά μου και ξεσηκώθηκαν κι έτσι κάθισαν όλα μαζί να παίξουν. Το κοριτσάκι, λοιπόν, ανέλαβε τον μικρό σαν μαμά. Μέχρι και στις κούνιες τον πήγε και τον κουνούσε ώρες... Αυτό που με ταρακούνησε όμως ήταν κάτι που είπε στον μεγάλο μου. Ο μεγάλος μου κάνει παρέα με το παιδάκι δίπλα μας που είναι 3 χρόνια μεγαλύτερο και όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Ο δικός μου όμως τρέχει όλη την ώρα πίσω του. Τον ρωτάει, λοιπόν, το κοριτσάκι: "..ποιον αγαπάς πιο πολύ τον τάδε που σε μαλώνει, ή εμάς που σε αγαπάμε και σε προσέχουμε;". Όταν μου το είπε ο άνδρας μου σοκαρίστηκα με το πόσο αυξημένη αντίληψη έχουν τα κοριτσάκια και πως ξεχωρίζουν από νωρίς το σωστό και το λάθος, γιατί ναι μεν είναι και θέμα παιδείας αλλά σίγουρα και θέμα αντίληψης και ωριμότητας...