1η εβδομάδα στο σχολείο...

...κι έφτασε η ώρα του απολογισμού. 

Σε γενικές γραμμές τα πήγαμε καλά. Δεν είχαμε δράματα στο πρωινό ξύπνημα, ούτε κατά την άφιξή στο σχολείο, δε μας ζήτησε κι ούτε έκλαψε. Μόνο μία φορά μας έκαναν παρατήρηση οι δασκάλες για τη συμπεριφορά του αλλά ίσως κι αυτές να είναι λίγο παραπάνω απαιτητικές και υπερβολικές απ'ότι θα έπρεπε.

Ένα παιδάκι, που τον τελευταίο χρόνο τον πέρασε στο σπίτι με τη μαμά του και τον αδερφό του, είναι φυσιολογικό να θέλει το χρόνο του. Εξάλλου, είναι δουλειά των παιδαγωγών να το μάθουν να γυρνάει και να απαντάει όταν το φωνάζουν, να μάθει να συμβιώνει με τα άλλα παιδάκια και να μοιράζεται, γι'αυτό άλλωστε τους το στέλνουμε. Όλες οι μανούλες έχουμε κάθε καλή πρόθεση να τους μάθουμε καλούς τρόπους και καλή συμπεριφορά, αλλά η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη. Το παιδάκι που είναι μόνο του ή με τα αδερφάκια του υπό την επίβλεψη των γονιών, δεν μπορεί να διαπαιδαγωγηθεί και να κοινωνικοποιηθεί το ίδιο με το παιδάκι που πάει στο σχολείο. Στην ουσία στο σχολείο αναπτύσσουν κι εξασκούν όσα μαθαίνουν στο σπίτι.

Δεν ξέρω, ίσως γίνομαι υπερβολική επειδή πρόκειται για το παιδί μου, αλλά από τη στιγμή που τους το εμπιστεύομαι, περιμένω και τα ανάλογα αποτελέσματα... Ο καιρός θα δείξει, ίσως τελικά να χρειάζονται και οι δασκάλες περίοδο προσαρμογής, όπως τα ζουζούνια μας..